fotosy ku uciesze gawiedzi

1 z granicy vietnam- cambodia

2 first night with gogol

smiech przez lzy.

dawno nas tu nie bylo... ale ostatnie kilka dni byly dosc ciezkie... przemierzalismy bezludzie. towazyszyl nam jedynie pomaranczowy kurz, pomaranczowy pot i lzy.

ostatnie posty byly dosc cukierkowe coby rodzice nasi nie denerwowali sie zbytnio ale dzis czas na slow kilka o znojach podrozy.

przez ostanie 500 kilometrow pedalkowania wydarzyla sie kradziez pieniezna, wypadek okraszony powierzchownymi otarciami naskorka, omdlenia i poparzenia sloneczne, goraczka o nieznanym pochodzeniu, sraczka o znanym pochodzeniu oraz czesc grupy otrzymala powazna reprymende na oczach autochtonow.

powyzsze zjawiska wydarzaly sie sporadycznie i wszyscy sa ok. permanentnie towarzyszy nam jedynie bol zadkow spowodowany sztywnym siodlem naszych rumakow oraz nierownosciami lokalnych traktow.

ale nic to. dotarlismy szczesliwie do siem rep gdzie internet, wladza dolara i czekajacy z utesknieniem tomasz gogol. od teraz podrozujemy w szostke ...

ps. chcialbym oficjalnie zlozyc zyczenia mojemu wujkowi zbyszkowi, ktory dzis obchodzi imieniny. sto lat chopie!

Czerwony kurz

Dzień dobry, To taki szybki pościk bo jest 6.00 i zaraz trzeba wyjeżdżać. Zostaliśmy przez 2 dni w miasteczku prowincji dżunglowo-wioskowej - to tutaj są najpiękniejsze akwamarynowe jeziora, najdziksze zwierzęta i najbardziej prymitywni ludzie. Z naszej strony to próbowaliśmy różnego rodzaju przysmaczki - smażone tarantule, pasikoniki, żabki, karaluchy czy prusaki. Wszystkie smażone na głębokim oleju i doskonale nadające się jako przekąska do filmu - analogicznie do Chipsów. Poznaliśmy też mnichów buddyjskich. Opowiedzieli nam o swoim pełnym nudy życiu. Myślicie może, że Oni modlą się i kontemplują po 6h dziennie, lecz oni poprostu nic nie robią! Jak nie chcesz pracować, masz długi, uciekasz przed czymś, a byś chciał być w kolejnym wcieleniu kimś więcej niż marnym pasikonikiem to mnisi z Ratanakiri zaprszają do siebie. Wczoraj wpadliśmy na pomysł, żeby wynająć sobie motory. Super sprawa. Nasze maszyny były nie pokonane. Pojechaliśmy daleko w dzicz. Zobaczyliśmy ludzi, którzy żyją naprawdę daleko od cywilizacji. W baku pełnym benzyny za 3 dolce można przejechać naprawdę dużo. Harleje miały silniki 110/125 cc ale i tak czuliśmy się jak jeźdzcy apokalipsy, brakowało tylko muzy ACDC - highway to hell.

Kambodża welcome to

Jesteśmy w Kambodży! Na granicy mili panowie wkleili nam do paszportu wizy i poczęstowali wygłodniałych turystów ryżem z bananem zawinietym w bambusowy liść. Kambodża w porównaniu z Wietnamem wypada bardzo biednie. Jadąc od granicy mineliśmy parę wiosek, w których domy zbudowane były z desek i folii. Dlatego żałujemy, że nie mamy więcej rzeczy do rozdania dzieciom, szczególnie, że podobają im się bardzo prezenty od Natki.
Podobnie jak w Wietnamie mało kto zna angielski, więc nie męczymy się i mówimy po polsku. Kiedy zwracamy się do ludzi per szefie/szefowo rozmowa od razu wygląda inaczej i nawet możemy wywalczyć jakąś zniżkę.
Jesteśmy teraz w Banlung i zostaniemy tu 2 dni. Ja i Paula w najbliższym czasie nie zamierzamy wsiąść na rower. Po przejechaniu wczoraj 117 km bolą nas nie tylko nogi, ale i tyłki i spalone od słońca ręce. Tak więc dzisiaj dzień restu a budzik, który do tej pory nastawiony był na 5 nie ma prawa dzwonić!